Rozdział 22...

- Przyjdziesz po mnie jutro? - zapytałam Justina

-No jasne. jak tylko wstanę to przyjadę ,a, o której masz wypis?

-Jeszcze dokładnie nie wiem.- odpowiedziałam

-Kochanie, chłopaki powiedzieli ,że o 18 mam po nich wpaść. Więc muszę już jechać. - powiedział

Podszedł do mnie , przytulił mnie i namiętnie pocałował. Ja natomiast najlepiej jak umiałam ,odwzajemniłam się.

-Do zobaczenia, kochanie. – powiedział

-Pa – odpowiedziałam

Aż się boję co oni tam robić będą…Przede wszystkim boję się o Justina. Bo chłopaki to jakoś zawsze z tego cało wychodzili ,ale on jak się napije to nie wiem czy będzie tak słodko. Z półki sięgnęłam mojego tableta bo chciałam poczytać sobie jakąś książkę, a wszystkie lektury mam na tablecie.

Po 2 godzinnym czytaniu byłam już zmęczona. Ostatnio  w ogóle jestem śpiąca, zmęczona. Obróciłam się na bok i próbowałam zasnąć. Myślałam nad tym wszystkim. Jak to będzie 3 chłopaków i ja… A jak się jeszcze zbierzemy całą paczką no to ja,Kristin,Hanna,Jake,Justin,Max,Kevin,Lucas. Jak widać chłopacy mają władzę. Ale i tak bardzo się cieszę ,że tutaj przyjechali. Tak dawno ich nie widziałam. Tak dawno nawet z nimi nie rozmawiałam. Po pewnym czasie usnęłam…

Obudziły mnie dźwięki mojej komórki, dzwoniła Hanna,odebrałam…

-Halo? – powiedziałam jeszcze zaspanym głosem.

-Victoria?

-No.

-Co tam u ciebie?

-Wszystko dobrze, a u ciebie?

-Też wszystko dobrze. W sumie dzwonię w sprawie jutrzejszego wieczoru. Mogę zaprosić jeszcze kilka moich koleżanek?

-No jasne. Nie mam nic przeciwko…- powiedziałam

Gdzieś w oddali słyszałam głos chłopaków…

-Czy ja słyszę głosy chłopaków?

-Jesteśmy na imprezie ,ale wszystko mamy tu pod kontrolą…

-No ja mam taką nadzieję. Hanna, uważaj na nich. Nie chcę by zrobili coś głupiego , zresztą sama ,siebie także pilnuj – powiedziałam stanowczo

-Dobrze,dobrze ,a teraz muszę już kończyć. Pa – powiedziała i rozłączyła się

Byłam już trochę spokojniejsza bo wiedziałam ,że jest z nimi Hanna ,ale z drugiej strony coś mnie nie pokoiło.

Nie mogłam już zasnąć więc weszłam na TT.

Miałam mnóstwo wiadomości więc postanowiłam na nie trochę podpowiadać.

Skończyłam jakoś tak o 6 nad ranem,ale usnąć już nie mogłam. Teraz czekałam tylko na lekarza, na wypis,Justina i do domu. Nagle poczułam wibrację telefonu, wieczorem go przyciszyłam bo strasznie było słychać dzwonek.

Dostałam wiadomość od „Justin”

„Hej, sory ,ale nie mogę po ciebie przyjechać do szpitala”

Nie wiedziałam co mam powiedzieć.

„Ale jak to? Czemu?”

„Nie mam czasu, jestem z koleżankami w domu i nie mogę ich wyprosić”

Yyy…że what <co>?!

Jak on możeee…! Wiedziałam ,że coś będzie nie tak… Popłakałam się bo nie mogłam wytrzymać tego napięcia. Nie ma czasu ,żeby po mnie przyjechać ,ale już na jakieś dziw*i to ma czas tak ?! Niech się do mnie nawet nie odzywa! Nienawidzę go! Jak on się mógł w ogóle tak zachować…Nie zdziwiłabym się ,że jakbym weszła do niego do domu to on by z nimi w łóżku leżał. Ale ja go nie poznaje.Tak jak myślałam to nie był dobry pomysł ,żeby on szedł na tą imprezę.Ciekawe co robią Hanna i reszta.

***

Hej.Od razu przepraszam ,że tak długo mnie nie było i ,że rozdział jest taki krótki.

Po 1...

Nie mam weny

Po 2...

pomysłów co jest połączone z 1

po 3...

czasu brak,chociaż jest wolne...

Liczę na komentarze :)

Będzie ich więcej ,szybciej napisze bo jutro jest niedziela i będzie czas ;D Więc... :D xoxo