Rozdział 30 ... i ważna wiadomość.

Justin włączył laptopa i wszedł na twittera. Ja siedziałam mu na kolanach.

-No to może poodpisujemy ? - zapytał mnie Justin

-No pewnie. Zobaczę co do ciebie twoje fanki piszą. - zaśmiałam się

Pierwszą wiadomością jaką wpadła mi w oko była "Justin kiedyś byłeś moim idolem ,ale to ze względu na Victorię  czy jak ona tam się zwie , nie jestem już Belieber. Nam już prawie w ogóle czasu nie poświęcasz".

Zeszłam z kolan Justina i podeszłam do okna. Po chwili poczułam gorące ręce Justina na mojej tali.

-Victoria. Nie przejmuj się...

-Justin...przeze mnie...przeze mnie...tracisz fanów.

-Kochanie, muszą zrozumieć ,że mam też swoje prywatne życie. Gdy byłem z ....

-Z?

-Z Seleną to tak samo pisali. Nie ma co się przejmować...

-Jeśli tak...- powiedziałam

Odwróciłam się w jego stronę i wtuliłam się w niego.

-Kocham cię... - szepnął mi do ucha.

-Ja ciebie też. - powiedziałam

Położyliśmy się na łóżku i tak leżeliśmy. Ja w końcu usnęłam.

***

Obudził mnie dźwięk telefonu. Justin jeszcze spał ,a ja ujrzałam "Kevin"

-Nie wiem co wy tam robiliście ,ale samolot dzisiaj mamy o 17. Wylatujemy już dzisiaj. Ciocia mówiła ,żebym do ciebie zadzwonił.

-Ok. Ja już się zbieram. Do zobaczenia.

-No no do zobaczenia

Wstałam i ubrałam się. Pocałowałam Justina w czoło i wyszłam z jego pokoju. Spieszyłam się ,że aż z tego zapomniałam zostawić dla niego jakiejś wiadomości.

***

Weszłam do domu gdzie stało już kilka walizek.

-Vicki. Idź się pakuj... - krzyknęła mama z kuchni.

-Mamoo...przepraszam ,że zostałam u Justina na noc. Tak jakoś wyszło...

-Dobrze. - powiedziała i wróciła do swojej czynności.

Ja weszłam do pokoju, wyciągnęłam wszystkie "potrzebne mi rzeczy" i zaczęłam je pakować. No to miałam jedną wielką walizkę... torbę na ramię i laptopa. Wzięłam jedną walizkę i zaczęłam znosić po schodach ją na dół.

-Victoria! Trzeba było mnie zawołać... - powiedział Max , podbiegł do mnie i i wziął  z moich rąk walizkę i zniósł ją na dół. Na wróciłam na górę po laptopa i torbę. Gdy wszystko już zniosłam glebłam się na sofę w pokoju.

-Nie wiem czy masz czas na leniuchowanie. Jest już 14 ... - powiedział kevin.

-Chwilęę...spokoju..

-Za niecałą godzinę jedziemy na lotnisko...

-Dobra,dobra...

Zwlekłam się i powolnym krokiem weszłam na górę. Odświeżyłam się, ubrałam w ciuchy , w których będę jechała.Po 30 min. byłam już gotowa. Zeszłam na dół , gdzie wszyscy na mnie czekali. Po chwili siedzieliśmy już w samochodzie i udaliśmy się na lotnisko...

*************************************************************

Wiecie co? Mam taki pomysł ,ale nie wiem czy wypali. Szczerze mówiąc nie mam juz czasu ani wyobraźni ,żeby kończyć to opowiadanie, ale postaram się zakończyć...

Myślałam nad zawieszeniem bloga co nadal może być możliwe.

A co do tego planu. To chciałabym dalej pisać ,ale nowe, lepsze, dłuższe opowiadanie.

Rozdziały pojawiałyby się z 2,3 razy w tygodniu. Były by o wiele dłuższe , bez błędów , która bym poprawiała. Opowiadanie będzie różnić się od tych , które pisałam wcześniej.

Napiszcie co myślicie. xoxo