Rozdział 32 :)

Zostawiłam Max'a samego, wzięłam ciuchy i poszłam się przebrać. Tym razem wzięłam ładną różową sukienkę ,przeplataną brązowym paskiem i do tego brązowe, buty na koturnie. Gdy wyszłam z łazienki usłyszałam:

-Pięknie wyglądasz...

-Dziękuję - odpowiedziałam  i uśmiechnęłam się

-Wiesz jak dawno tutaj nie byłam? Prawie w ogóle nic nie pamiętam...

-Oprowadzę cię...nie martw się...wszystko sobie przypomnisz...

-Mam nadzieję - powiedziałam

Zeszliśmy na dół i oznajmiliśmy ,że wychodzimy na miasto i nie wiemy kiedy wrócimy.Gdy wyszliśmy z domu przed moim oczami ukazały się piękne, stare i wysokie dęby... ,a zaraz po przeciwnej stronie, wysokie wieżowce.

-Wiesz co?

-tak?

-Tak szczerze to wolę mieszkać w Kanadzie...jest tam o wiele ładniej , chociaż tu uroki też są niesamowite ,ale jednak to nie Kanada.

-Rozumiem cię. Mieszkałaś tam dłużej niż tutaj.- odpowiedział Max

Gdy szliśmy przez park ujrzeliśmy grupkę chłopaków...

-Siema Max - krzyknął jeden z nich

-No siema. - odpowiedział

Max przywitał się ze wszystkimi ,a ja stałam i się na nich patrzyłam.

-A no tak, to jest Victoria. - powiedział Max i przedstawił mnie wszystkim.

-Miło nam ciebie poznać. - powiedział dość wysoki blondyn.

-Co ty tutaj robisz? Nie powinieneś być w Kanadzie?

-No powinienem ,ale przyjechaliśmy na weekend.

-Rozumiem. A może wybierzecie się z nami na zabawę? Dziś wieczorem o 19.

-Victoria, może pójdziemy?

-No ok. - powiedziałam

Nie chciałam zawieść Max'a więc się zgodziłam. Przecież ja też mogę czasami poimprezować tak?

-Jest już godz. 18:30. to zbierajmy się. - powiedział jakiś chłopak

Wszyscy się zebrali i ruszyliśmy przez park aż wreszcie dotarliśmy do potężnego domu , można by było nazwać to willą.

-Kto tutaj mieszka?- zapytałam Max'a.

-Laska z naszej szkoły, Nina.Jej rodzicę są nadziani ,a ona jest nawet spoko.

-Spoko - szepnęłam sarkastycznie.

-Co?- zapytał Max

-Nie nic. - uśmiechnęłam się.

Weszliśmy do środka , a tam przywitała nad ta cała "Nina". Niska, szczupła blondynka z tapetą. Szczerze mówiąc... moim zdaniem... wyglądała na osobę o dość wysokiej samoocenie ,ale jeśli Max powiedział ,że jest spoko to pewnie tak  jest.

Zabawa się rozkręcała... Ja z Max'em i paczką siedzieliśmy i piliśmy drinki, w sumie to ja nie piłam...znaczy się no... tylko łyczka... na współkę z Max'em. Postanowiliśmy ,że nie będziemy aż tak dużo pić, bo chcemy wrócić mniej więcej trzeźwi do domu.

Po chwili usłyszałam:

-Zatańczysz? - zapytał mnie ten wysoki blondyn, którego imienia nawet nie znałam.

-Sory, kolego ,ale ona właśnie teraz będzie tańczyła ze mną. - odpowiedział Max.

Jego odpowiedź bardzo mnie zdziwiła. Max podał mi rękę i weszliśmy na parkiet, Akurat leciała wolna piosenka. Objęłam Max'a wokół szyji ,a on mnie wokół tali... Piosenka była tak romantyczna... Wyobrażałam sobie siebie i Justin'a o , którym właśnie w tej chwili nie miałam ochoty myśleć. Był ostatnim człowiekiem o , którym chciałam myśleć i ,z którym chciałabym cokolwiek robić. Po chwili nasze twarze zbliżył się do siebie. Dzieliły nas zaledwie milimetry…Wtedy nie myślałam już o niczym. Max musnął moje kąciki ust ,a zaraz po tym nasz pocałunek stał się zachłanniejszy. Max złapał mnie za rękę i odeszliśmy w kont gdzie było ciszej i nikogo nie było. Nie mogłam oprzeć się jego pocałunkowi. Całował z taką pasją… Dopiero chwilę potem przypomniałam sobie znów o Justinie. Nie zżerało mnie poczucie winy po tym jak pocałował się z Kristin i bóg wie co on tam dzisiaj robi.

-Ej co wy robicie?! – krzyknął do nas …Kevin?!

Szybko oderwałam się od Max’a.

-Co…co…ty tutaj robisz? – zapytałam trochę zirytowana.

-To ja się pytam co wy przed chwilą i co wy tu robicie? Co?Twój Justin nie będzie zadowolony kiedy się dowie.

-NIE MÓJ! – krzyknęłam w jego stronę.

-Ok…nie pytam.Ale co wy tutaj właśnie robiliście?!

-Noo…yy…nie widać? – zapytał trochę zakłopotany Max.

-Tak, lizaliście się. Mówiłem ,że między wami coś iskrzy ,ale nie wy jak zwykle na swoim musicie postawić. – zaśmiał się

Nic nie odpowiedziałam. Chciałam w sumie zaprzeczyć tym słowom ,ale jakoś nie umiałam. Czyżbym ja coś poczuła do Max’a? Może to jest chwilowe… Może to przez alkohol i przez tą całą rozmowę z Justinem. Chociaż nie ukrywam ,że Max jest nieziemsko przystojny, czuję się przy nim bezpiecznie i wiem ,że mnie nie zrani. Nie to co Justin…

-Jedziemy już do domu? – zapytał Kevin

-No możemy jechać… Wszyscy się już zbierają.. – powiedział Max

-Kevin zaraz do ciebie dołączymy… - powiedział Max

Chłopak chwycił mnie w tali i popatrzył mi się w oczy…

-Chciałbym z tobą porozmawiać…

-Ja z tobą też…wiem o czym chcesz rozmawiać ,ale to może już jutro? Wiesz…dzisiaj nie jest o trzeźwym umyśle i trochę w szoku. Mam nadzieję ,że mnie zrozumiesz.

-oczywiście. Jutro pogadamy… - powiedział

Wyszliśmy na zewnątrz gdzie czekała na nas taksówka i Max.

Nawet nie zauważyłam ,że Max trzyma mnie za rękę. To chyba z tego szoku nawet nie zauważyłam. Jestem już trochę nieogarnięta.

Dojechaliśmy do domu. Chyba wszyscy już spali. Po cichu weszliśmy i udaliśmy się do swoich pokoi. Kevin miał pokój na dole ,a my na piętrze. Gdy chciałam otworzyć drzwi do mojego pokoju ,Max przyciągnął mnie ku sobie.

-Mam jedno pytanie…

-No dawaj…

-Czy dla ciebie ten pocałunek coś znaczył? – zapytał

Widziałam ,że był trochę zakłopotany ,ale za to pewny siebie.

-Tak.. – odpowiedziałam

Pocałowałam Max’a w policzek , powiedziałam „Dobranoc” i udałam się do pokoju.

Gdy zamknęłam drzwi za sobą ,oparłam się o nie i siedziałam podkulona. Cieszyłam się…jestem szczęśliwa…Max jest dla mnie kimś bardzo ważnym. Moje życie dzisiaj zmieniło się o 180 stopni. Szczerze mówiąc nie chcę wracać do Kanady. Nie chcę widzieć Justina, nie chcę… A jeszcze do tego Max będzie musiał wrócić do Polski. Chociaż gdybym porozmawiała z moim rodzicami i w ogóle może mógłby chodzić do szkoły w Kanadzie wraz z Kevinem? Znają dobrze język, dobrze im idzie. Szybko nadgonią materiał.

Wzięłam piżamę i weszłam do łazienki. Wzięłam długą i relaksacyjną kąpiel. Przez ten jeden dzień czułam się tak dobrze. Nie byłam zmęczona, wręcz przeciwnie. Po jakichś 30 min. wyszłam z łazienki i położyłam się na łóżko. Za okna było widać piękne oświetlone miasto ,a z drugiej strony widać było niebo przepełnione lśniącymi gwiazdami. Gdy tak leżałam i podziwiałam poczułam ,że coś wibruję na stoliku. Sięgnęłam telefon ręką i zobaczyłam „Justin dzwoni”…nie odbierałam…nie miałam zamiaru…jest 3 w nocy ,a u niego już rano…chyba nie obczaja godzin. Wyłączyłam telefon by się to nie powtórzyło i po pewnym czasie zasnęłam…

*****************************************************************

No to już  chyba można nazwać dłuższym rozdziałem prawda?

Liczę na komentarze :)

Jak czytasz do skomentuj :) xoxo