Rozdział 11 :>

Pociągnął mnie za rękę i przybliżył do siebie.
-Wiesz ,że możesz na mnie zawsze liczyć ? - zapytał
-Teraz już to wiem. Dziękuję. -przytuliłam go
-Wejdziesz? -zapytałam
-Nie tym razem. Idę do domu. Muszę się wyspać. - powiedział - do zobaczenia - pocałował mnie w policzek
-No ,na razie.  Do później - odpowiedziałam
Weszłam do domu, wzięłam prysznic i poszłam spać.
*****************************************************
Rano obudziły mnie jakieś dźwięki, dobiegające z dołu. Zwlekłam się z łóżka i udałam się na dół. Zobaczyłam mamę , która robiła śniadanie i tatę , który siedział z gazetą w ręku.
-Hej - powiedziałam i poleciałam szybko się przywitać.
-No cześć kochanie. Obudziliśmy cię ?
-Nie - odpowiedziałam - czemu nie zadzwoniliście  ? - zapytałam
-Tacie komórka się wyładowała i mnie też ,a nie znamy twojego nr. ,a jak zwykle zapomnieliśmy wziąść ładowarkę.
-ok... -powiedziałam
Powiem szczerze ,że to trochę głupi powód , przecież mogli pożyczyć od kogoś telefon ,albo kupić nowy ,albo ładowarkę. Moi rodzice to wgl. nie myślą.
-Za 10 min. będzie śniadanie. - powiedziała mama
-Ok , to ja idę się ubrać i jakoś ogarnąć. Możesz mi zrobić kawę ?
-Rozpuszczalną?
-Tak.
Poszłam na górę  by się ogarnąć. Wzięłam swój telefon by sprawdzić , która jest godzina. Była 10 i miałam jedną nową wiadomość od "Justin ;)"
"Hej ; *"
Odp. "No  hej ;)"
J: "mogę zadzwonić?"
V: "No jasne "
Zaraz ujrzałam "Justin ;) dzwoni"
odebrałam
J:Halo ?
V:No hej
J: No bo wiesz... To miała być niespodzianka...,ale nooo ja cię nie potrafię okłamywać...
V: O co chodzi ? Justin jaka niespodzianka?
J: No bo my tak naprawdę wcale nie jedziemy nad jezioro tylko lecimy dooo Miami...
V: Że co ?!
J: Powiedz ,że jedziesz wraz z nami. Powiedz ,że się zgadzasz....
V: Justin... Nie...! Rozumiem ,że nad jezioro ,ale,że do Miami ?!
J: Victoria... proszę cię... Chcę ten weekend spędzić z tobą...znaczy się z wami wszystkimi...
V: Wiesz ile to kasy ? A jeszcze ty się uparłeś ,że za mnie zapłacisz... Nie ma mowy...
J: No ,ale ja za wszystkich płacę więc za ciebie też. To ja to wymyśliłem ,więc ja płacę
V : Mam jeden warunek. Pojadę ,ale ja za siebie płacę.
J: Ale...
V: Nie ma żadnego ale !
J: Dobrze piękna...
V: Debil ! Do zobaczenia
J: Na razie kotku..
Matko *.* On mnie rozwala..
Ubrałam się i zeszłam na dół.
Zjadłam śniadanie w ciszy , ponieważ rodzice szybciej musieli dzisiaj jechać do firmy. Była 11,posprzątałam trochę w domu i włączyłam sobie TV. Oglądałam przez ok. 1,5 h. Wkońcu mi się znudziło i poszłam na górę.Włączyłam Twittera,dawno na niego nie wchodziłam. Miałam zawaloną skrzynkę. Wyobrażam sobie co ma Justin.
Ktoś zadzwonił do drzwi... Zeszłam na dół i otworzyłam.
-HEEJJJJ... Co ty tu robisz?- powiedziałam do Kristin...
-Hej. Przyszłam pogadać...
-Proszę, wchodź...
Weszliśmy do salonu ona usiadła na kanapie ,a ja na fotelu...
-Może chcesz coś do picia ? - zapytałam
Widziałam po niej ,że była wkurzona. Ale po co przyszła aż  do mnie?
-Nie, nie chcę... A więc może przejdziemy do sedna sprawy.
-Słucham.
-Chcę się wyrazić dosyć jasno. Byłaś moją przyjaciółką... No właśnie, byłaś... Ale myślę ,że to już dawno czas przeszły. Teraz  w ogóle na mnie nie zwracasz uwagi. W ogóle nie gadamy. Jakbyśmy się nie znały. Ale nie przyszłam tu po to ,żeby gadać o naszej dawnej przyjaźni...
-Że co ? -zapytałam
Byłam trochę zdzIwiona. To fakt oddaliłyśmy się od siebie,ale nie sądziłam ,że aż tak bardzo.
-Proszę daj mi dokończyć. Tu chodzi o Justina... Pogodziliście się... i to mnie właśnie nie odpowiada. Mogłabyś się od niego odpieprzyć ?! Tak to się nie nawidziliście ,a teraz? Ciągle z nim przebywasz. Znaczy się prawie ciągle. Ja rozumiem ,że on ci się podoba ,ale ty mu nie. Więc mu się nie narzucaj! Chcę być z Justinem i już niedługo będziemy razem ,ale ty stajesz nam na drodze. Jedziesz z nami do tego cholernego Miami. To chociaż tam zostaw go dla mnie. Zajmij się Lucasem , który na ciebie leci...
Jej słowa totalnie zbiły mnie z nóg. Po pierwsze, to wcale nie chcę jej odbijać Justina. Może fakt... Zbliżyliśmy się do siebie,ale jako przyjaciele.Skoro ona mówi ,że ja im stoje na drodze czyli Justin po części też tak musi myśleć...
-Kristin... Ja nie chcę wam stawać na drodze. Nie lece na Justina i jesteśmy tylko przyjaciółmi. To co ja mam zrobić ,żeby się z nim nie zadawać skoro jesteśmy jedną paczką ?
-Olewaj go... Ja cię na razie proszę po dobroci...
-Kristin...Ja cię nie poznaję...
-Mam nadzieję ,że wzięłaś sobie moje słowa do serca i to bardzo głęboko.
Wstała i kierowała się do wyjścia... Otworzyła drzwi ,a tam stał Justin...
Mnie spłynęła jedna łza po policzku... ale zaraz ją otarłam...
-yy..Hej. Co ty tu robisz? - zapytałam Justina.
Chciałam go olewać, ale jak ?! No jak ?!Tak się nie da. Chociaż będę próbowała...
-Hej. Przyszłem...
Kristin mu przerwała
-Victoria.Pamiętaj co powiedziałam...-powiedziała i wyszła
-Po co przyszłeś ?
-Przyszłem bo twoi rodzice mnie o to prosili ,żebym do ciebie przyszedł bo nie chcą byś sama siedziała. Widzieli ,że się nudzisz.
-Nie, nie nudzę się... Wręcz przeciwnie.
-Mógłbym wejść ?
-Wiesz, jestem trochę zajęta,przepraszam. Spotkamy się o 16 przed moim domem.
-Victoria... coś się stało ? Jakaś taka poddenerwowana jesteś. O czym rozmawiałaś z Kristin ? I czemu płakałaś?!
-Justin...nic się nie stało. Nie jestem poddenerwowana.O czym rozmawiałam ? Nie ważne. I nie płakałam. Sory ,ale muszę już iść. - zamknęłam mu drzwi przed nosem.
Wiem było to dość chamskie. Jak mam mu to wytłumaczyć? W sumie Kristin mi nie zabroniłam mu mówić ,ale nie chcę robić jej na przekór.
_____________________________________________________________
Rozdział... nie podoba mi się... do dupy... ;x
Może następny będzie lepszy...
A co do komentarzy. Nooo.. mile mnie zaskoczyliście. 10 komentarzy , dzięki ;)
A bym dodała 12 , następny rozdział musi być co najmniej 5 komentarzy. xoxo